de tel kwijt

Hallo Bakra’s!
Hier weer een verhaal vanuit het zonnige, warme maar vooral oooooh zo gezellige Paramaribo!!
Ik dacht dat ik jullie niets te vertellen had maar niets is minder waar.
Bereid je voor, pak een liter parbo bier erbij en ga er voor zitten want hier volgt weer een rete lang verhaal!

Stage verloopt goed alleen is er het een en het ander veranderd. Gabi deed vrijwilligerswerk in het tehuis. Ze had het alleen niet meer naar haar zin waardoor ze besloten heeft weg te gaan uit het tehuis. Zij was 24/7 aanwezig in het tehuis en sliep hier dus ook. Nu Gabi weg is kan Maureen ook geen vrije dag meer nemen. Aan ons is nu gevraagd of wij af en toe een nacht willen slapen in het tehuis zodat Maureen een dag vrij heeft. Ik heb hier niet veel zin in en had het liever niet gedaan maar de situatie is nu eenmaal zo. Vanaf deze week hebben we dus soms ook slaapdiensten. Met de kinderen gaat het wel goed. We zijn veel alleen met ze en proberen ook leuke dingen met ze te doen. Zo hebben we laatst zandkoekjes met ze gemaakt. De kinderen waren heel enthousiast en ze schreven ook meteen in hun schriftje op hoe ze de koekjes moesten maken.
De afgelopen weken hebben we naar mijn mening ook een grote stap gezet met Anneke.
Anneke is een meisje van 13 jaar. Ze heeft heel haar leven in het binnenland gewoond en zit pas sinds een jaar op school. Ze kan niet lezen, schrijven, tellen, kleuren benoemen of de dagen van de week benoemen. Tessa en ik hebben in de afgelopen weken een soort memorie spel gemaakt waarmee ze leert tellen tot 3 en waarmee ze de basis kleuren kan benoemen. Twee weken geleden ben ik ook begonnen om haar het ABC te leren. We zijn aan het oefenen met de eerste vier letters van het alfabet en tot mijn verrassing gaat dit super goed. Ze is heel gemotiveerd en vraagt dagelijks of dat we gaan oefenen. Laatst waren we een film aan het kijken (iets wat de kinderen nauwelijks mogen en dus een groot feest is) maar Anneke vroeg of dat ik met haar wilde oefenen.
Ik voelde me ook best trots hierdoor. Deze week hebben we ook een goed gesprek gehad met de leiding en hebben we punten aangegeven die we graag veranderd zouden zien. Ze staan hier helemaal voor open dus daar zullen Tessa en ik ons de komende tijd mee bezig houden.

En dan onze vrije tijd.. Uiteraard zijn we veel op stap geweest. De ene avond overtrof de andere avond.Ik kan nog dagen nagenieten na een avond stappen in Paramaribo. Dit alles komt ook doordat mensen je gaan herkennen. We beginnen een vaste groep om ons heen te krijgen waarmee we veel contact hebben en waarvan sommige mensen ook regelmatig langskomen. Vaak krijg ik de vraag of ik hier wel aan het genieten ben het enige antwoord dat ik jullie hierop kan geven is JAAAAAAAA!

Twee weken geleden is ook onze stagebegeleidster langs gekomen met haar zoontje. 1 blik op Damian en ik was verliefd. Heel de middag lekker gekletst, gedronken en gezwommen. Nadat ze vertrokken waren zijn we nog even naar bed gegaan en daarna hebben we ons klaar gemaakt voor een avondje carnaval. Verwacht hier geen mensen die verkleed gaan maar verwacht mensen die zo min mogelijk gekleed gaan. Juist Braziliaans carnaval! =) heel leuk om een keer mee te maken. Er waren twee podiums in de straat waarop verschillende optredens waren. Even voor jullie beeld denk aan de grote markt van Etten-Leur, je staat daar met honderden mensen bij elkaar, donker en blank door elkaar, het is 30 graden, iedereen is zomers gekleed, bier kost maar €1,20 en iedereen gaat los.
Juist mijn eerste Street party in Suriname en ik heb van elke minuut genoten.

Zondag stond de eerste trip op de planning. Op zoek naar de dolfijnen en in de avond kaaimannen vangen. Samen met 4 huisgenoten gingen we deze trip doen. 35 graden, varend over het water op zoek naar de dolfijnen. Het duurde even voordat we ze vonden maar het wachten was het waard. WAUW wat zijn deze beesten toch mooi in het wild. Een dolfijn kwam ook heel dicht bij en liet zijn moves zien. Helaas geen foto van kunnen maken maar gelukkig is er een filmpje als bewijs.
Na de dolfijnentocht was het tijd om te eten. Zittend aan het water, kijkend naar de zonondergang, dit was weer even een wauw moment. Op de plek waar we gingen eten liep ook een reuze cavia rond. Het beestje genoot ook van onze aandacht en ging er lekker voor liggen.
Na het eten ging iedereen zich klaar maken voor de kaaimannen tocht. Dik ingepakt en lege flessen deet later konden we vertrekken.
Mijn hart zat in mijn keel. Ik ben geen fan van kano’s en kajakken maar zo’n bootje hoeft van mij ook echt niet. Elke keer dacht ik dat in het water zou vallen wetende dat er overal kaaimannen en slangen zaten. Geen lekkere gedachte kan ik jullie melden. Na een tijdje was ik er wel aan gewend op naar de kaaimannen dan maar dacht ik maar nee… Eerst nog even onder een brug door dus wat moet je dan doen? Juist ja bukken! Gaan we nu dan op zoek naar de kaaimannen? Neeeee mevrouw Hermes we moeten eerst de boot over een brug heentrekken… Uuuuh wat moeten we doen? Juist.. oke dan doen we dat toch! Daarna gingen we dan echt kaaimannen spotten. Bizar hoe stil die beesten in het water liggen. Ineens zie je een kopje boven water. De beesten liggen heel stil en met een soort strop worden ze gevangen. Op het moment dat de strop om hun nek gaat bewegen ze nog niet maar trek je hem aan dan gaan ze tekeer. Daarna wordt er een soort stiekje om hun bek heen gedaan zodat wij ze rustig vast kunnen houden… Najah rustig!? Totdat de kaaiman bij een oud huisgenootje in de handen kwam. Ze gilde het uit. De kaaiman dacht ook niet rustig in haar handen te blijven.. neeeee deze kaaiman had zijn eigen willetje. De kaaiman spartelde zich uit de handen van Jessie, toen was het mijn moment om te gillen omdat ik dacht dat die kaaiman onder mijn voeten lag. De kaaiman lag alleen niet in de boot maar in het water met een stiekje om zijn bek. Natuurlijk was dat beest nergens te bekennen. Daaaaaaaag kaaiman rust zacht dacht ik dan ook.. Gelukkig bleek later op de avond dat de andere boot onze kaaiman had gevangen dus jessie kan weer met een gerust hart slapen. Na de ontsnapte kaaiman snel een andere kaaiman gevangen. Deze hebben we natuurlijk ook even vast gehad. Wat zijn die beesten mooi en wat voelen ze raar aan! Rare gewaarwording even snel een foto gemaakt en toen snel dat beest doorgegeven.

Toen brak de volgende week aan. Maandag een onverwachte lange dag gehad. Meneer braaf vroeg ons of we om 5 uur naar het huis van zijn neef wilde kijken. Zijn neef wilde dit huis verhuren aan studenten en had advies nodig. Tuurlijk doen we even najah even!? 3 uur later kwamen we pas thuis. Gelukkig hebben we wel iets voor hem kunnen betekenen en als dank had hij eten voor ons gehaald.
Woensdag regendag! De foto’s die ik eerder heb laten zien vielen in het niets met dit bah bah bah wat een graftakkenweer zeg. Al heeft het wel voor mooie momenten gezorgd. Lage auto’s die amper konden rijden omdat er water in de auto of in de motor zou komen, scooters en fietsers die de gaten in de weg niet zagen en er alles aan moesten doen om niet in het water te vallen, kinderen die net uit school waren en aan het apenkooien waren.. voetjes van de vloer want anders worden ze nat, bakra’s die bang waren om natte voeten te krijgen en schuifelend achter de rete snelle surinamers aan liepen.. Heerlijk toch als je zelf droog in de taxi zit!! In de middag met een van onze vaste taxi chauffeurs door de stad gesjeesd want mevrouw Hermes moest en zou schoenen kopen waarmee ze los kon gaan tijdens het uitgaan. Woensdagavond was ook de avond dat de wedstrijd Engeland – Nederland gespeeld zou worden. De kriebels voor het EK zijn er zeker na deze avond. Waar je in Nederland achter je tv de wedstrijd kijkt doe je dat hier in de kroeg. Zittend achter een cocktail de wedstrijd kijken met tig andere Nederlandse studenten. Juichen bij de doelpunten die gemaakt worden en klappen zodra de wedstrijd afgelopen is en de winst binnen is.

Donderdag, vrijdag en zaterdag weer op stap geweest. Weinig slaap en veel alcohol zorgden ervoor dat ik top avonden heb gehad. Vrijdagavond zijn Marije, Tessa ik en gabi naar het concert van Joe geweest met gast optredens van Gio en Damaru. Het zou om 8 uur beginnen. Stipt dat ik ben als Nederlander wilde ik daar om 8 uur zijn want tja als er 8 uur op je kaartje staat begint het toch om 8 uur? Marije was gelukkig zo verstandig om te zeggen dat half 10 vroeg genoeg was.. en dat bleek ook wel! We zaten daar om half 10 en rond half 11 kwam de eerste artiest pas op het podium. Alles werd door twee verschrikkelijk slechte presentators aan elkaar gepraat.
Na 12 uur bedacht joe dat hij ook nog op moest treden en kwam hij dus eindelijk op het podium.. Alle vrouwen werden natuurlijk gillend gek vooral omdat deze Amerikaan het idee had dat hij bepaalde bewegingen moest maken om er een show van te maken. Het was een ideale avond om al mijn Nederlandse sms’jes terug te lezen en te verwijderen. Me ook nog een tijdje vermaakt met een spelletje op mijn telefoon maar daarna toch maar besloten dat het niet mijn avond was en dat ik toch echt toe was aan leuke muziek en aan een biertje. Op naar touche dan maar!

Zaterdag en zondag heb ik niks gedaan. Marije en Tessa waren op trip naar Galibi. Dus daar zat ik dan moederziel alleen ;) nee kidding gelukkig was de rest van het huis wel aanwezig. Overdag heb ik letterlijk niks anders gedaan dan eten, slapen en zwemmen. Zaterdagavond ben ik op stap geweest en zondag heb ik zelfs aan school gewerkt (en dat na 2 uur slaap). De rest van de zondag heb ik rond gelopen als een zwerver. Een duik nemen in het zwembad en niet de moeite nemen om je uitgelopen mascara van je gezicht te halen. Normaal niet erg maar wel als er s’avonds ineens spontaan visite op de stoep staat. Goeeeeedenavond!
Later in de avond kwamen de meiden thuis. Nog even gekletst en toen naar bed.

En dat is ook wat ik nu ga doen.. Naar bed!
Slaap lekker Nederland en ik spreek jullie snel!

Dikke kus mell