Ouders op bezoek

Bezoek Ouders!
12 mei was het dan zover bezoek vanuit Nederland. Om 15:30 zouden mijn ouders, zus en nichtje landen op zanderij. Zo lief als ik ben besloot ik ze op te halen van het vliegveld. Uiteraard deed ik er haast 6 uur over om even op en neer te gaan naar het vliegveld maar goed je moet er iets voor over hebben ;). Wat was het gek om ze daar op het vliegveld te zien en wat duurde die dag lang. Voor mijn gevoel heb ik naar niets of niemand heimwee maar toen ik ze daar in de verte zag staan kwamen toch wel de nodige traantjes, zo raar!.
Die avond zouden we uit eten gaan maar we zouden geen Familie Hermes zijn als alles in 1 keer goed zou gaan. Mijn lieftallige zus was haar tasje met alle belangrijke papieren vergeten in de taxi dus konden we eerst daar nog achteraan. Toen de rust terug gekeerd was ben ik even snel eten gaan halen bij blauwgrond. Heerlijk gegeten met zijn allen, daarna was het voor hun bedtijd en sloot ik mijn dag af in Zsa Zsa Zsu.

Zondag zijn we samen met priscilla en Damian door de binnenstad gelopen. Alle plekjes die je gezien “moet” hebben, hebben we ze laten zien. Na de stadswandeling zijn we met zijn allen naar de dierentuin gegaan. De dag werd afgesloten met een etentje bij de waag.

Maandag stond de eerste trip op de planning, Jaw Jaw. Aangekomen op vakantieoord Jamaica was het eerst tijd om naar onze kamers te gaan. Gelukkig voor the Family waren er klamboes aanwezig want de eerste reuzespin werd alweer gespot! Leuk toch Suriname en de beesten ;)? In de avond was het tijd om kaaimannen te gaan spotten. Een moeder die doodsbang was in het bootje Hilarisch. Dachten we in het begin niets te zien dat werd aan het eind helemaal goed gemaakt. Een kaaiman van 1,5 meter die met heel zijn kop boven water zat. Een mooi gezicht.
De volgende dag stond er een dorpswandeling op de planning. Wauw voor het eerst in 4 maanden tijd had ik het idee dat ik echt iets van de cultuur mee kreeg. Een oma van in de 85 die zonder kleding rond liep en ons een dikke brasa kwam geven. En spieren dat die vrouw had damn! Mannen in Nederland stop maar met sporten en kom naar SU want van deze vrouw kan jullie nog iets leren! Ze vroeg ons ook meteen of dat we onze kleren voor haar achter wilde laten. Helaas had ik mijn kleren toch echt zelf nog even nodig maar het plan is er nu wel om in de laatste week van mijn verblijf in SU alles in vuilniszakken te proppen en naar het binnenland te brengen. Heb ik weer een goede reden om te shoppen in Nederland ;). Ik heb echt genoten van deze dorpswandeling en heb soms met open mond staan kijken met hoe weinig deze mensen zoveel kunnen maken.
In de middag was er ook nog een jungle tocht gepland maar die tocht heb ik mooi aan mijn ouders, zus en nichtje gelaten. Mijn hangmat lonkte! De zon had mij die dag niet veel goeds gedaan dus flink misselijk en met een zware hoofdpijn zocht ik mijn hangmat op.
Helaas hielpen die paar uurtjes in de hangmat niet waardoor ik ook het avond eten en de culturele avond heb over moeten slaan. Flink balen want aan het gelach van de anderen te horen was de culturele avond 1 groot succes. Waar Tess flink met haar billen heeft lopen schudden en waar de Nederlanders de surinamers de vogeltjesdans hebben geleerd.
De volgende dag zouden we in de middag vertrekken. In de ochtend besloot ik me aan te sluiten bij de locals aan de rivier. Ze waren daar kleding aan het wassen in de rivier, de afwas aan het doen en een paar kinderen waren aan het vissen.
Na een tijdje toegekeken te hebben besloot ik dat ik ze wilde helpen. In het begin keken de kinderen wat vreemd naar me maar na een tijdje werden de gevangen vissen naar mij gegooid en was het aan mij de taak om deze vissen kapot te slaan tegen de rotsen. In het begin een vies idee maar later wende het en begon ik er zelfs plezier in te krijgen. Op een gegeven moment wilde Tessa ook helpen. Dus toen er een vis naar mij werd gegooid hield ik hem onder mijn voeten zodat Tessa hem kon pakken om dood te slaan. Helaas vond Tessa de vis nogal glibberig dus zag de vis zijn kans schoon en zocht het water weer op. Tessa probeerde hem nog te pakken met haar vingers maar niet de vis kwam af op haar vingers maar een lekker krabbetje. Om het goed te maken met de kinderen heb ik ze een zak cassave chips gegeven. De vissen waren zo vergeten ;). Daarna waren we werkzaamheden klaar en liepen ze met de teiltjes om hun hoofd terug naar het dorp.
In de middag weer terug gegaan richting de stad.
Een super trip en qua cultuur zeker de mooiste tot nu toe!.

Donderdag en vrijdag was het voor mij weer tijd om stage te lopen dus heb ik mijn familie aan hun lot overgelaten! Gelukkig is ze dit goed afgegaan en hebben ze in deze dagen brownsberg bezocht en hebben ze dolfijnen gespot.

Zaterdag en zondag stond de volgende trip op de planning Galibi!. Dit was de trip waar we al zo lang naar uit keken maar wat viel dit vies tegen!.
Door afzeggingen binnen onze groep waren we samengevoegd met een andere groep. Gelukkig ging malio zelf mee en moesten we in twee bussen en boten waardoor we toch nog met zijn 6e samen waren. De weg naar galibi toe was weer hobbel de hobbel. Het had weer flink geregend waardoor we er een stuk langer over deden. Aangekomen op albina moesten we nog even wachten tot de boot gereed was. Ook de bootreis duurde langer dan gepland en de poncho’s waren ook zeker nodig want erg droog zat je niet in de boot. Rond half 5 kwamen we aan. Samen met debbie eerst de hangmatten opgehangen waarna er weer geschreeuw kwam vanuit 1 van de slaapkamers. Ja, de reuzespin was weer gespot maar dit keer was er geen klamboe om onder te liggen. Slaap lekker ouders en zus ;). Daarna was het eindelijk tijd om te eten. Na het eten nog even over het eiland gelopen en toen was het tijd om naar de schildpadden te gaan. Weer een geluk voor ons dat malio er bij was aangezien de gids van de andere groep ladder zat was en dus ergens op een stoel lag te slapen. Aangekomen bij de schildpadden konden we meteen op pad. De nesten waren al snel gevonden helaas waren er ook snel kleren gevonden. Er scheen een rover actief te zijn want de nesten waren leeg geroofd. Natuurlijk riep ik meteen dat we de kleren mee moesten nemen. De schildpadden geen eieren dan de rover ook geen kleren! Helaas bleven de kleren gewoon op het strand liggen en gingen wij verder op pad. De grootte schildpadden waren ver te zoeken maar de kleine gelukkig niet. Er was een nest gevonden waarin er net schildpadjes uit de eieren waren gekomen. Het was op dat moment eb waardoor de afstand te groot was voor de meeste schildpadjes om dit te kunnen overleven. Wij waren uiteraard de beroerdste niet en hebben deze schildpadjes van de ondergang gered door ze naar de zee te brengen. Rennend tussen de zee en het nest om mini schildpadjes te redden WAUW.
Terug bij het kamp ben ik meteen mijn bed in gedoken wat was ik moe!. De volgende dag stond de galibi zoo en Frans Guyana op het programma. Aangekomen bij galibi zoo werden de beesten uit hun kooi gehaald. Zo zat er ineens een wasbeer in mijn nek, meneer nilson op mijn hoofd, liep Harry de spin op mijn arm, zat meneer toekan op mijn andere arm en hing meneer de luiaard op mijn buik. De dieren zaten jammer genoeg in kleine hokjes maar je zag wel dat de man heel veel liefde had voor zijn dieren dus dat maakte al een hoop goed.
Toen was het tijd om terug te gaan en zouden we een tussen stop maken in Frans Guyana. Hier hebben we een gevangenis bezocht en even gegeten daarna was het tijd om terug te gaan naar de stad. Eenmaal thuis mocht ik nog meer beesten verwelkomen want er zaten zandvlooien in mijn voet. Gelukkig waren er twee experts in huis die de zandvlooien snel met een naald uit mijn voet hebben gehaald.

Maandag was het gewoon weer tijd om stage te lopen. Wel een speciale dag want de familie zou naar het kindertehuis komen. De kinderen waren erg verlegen maar dit was al snel over toen ze de berg cadeautjes zagen die ze van papa, mama, Denise, tante Jose en ome ad kregen.
In de avond nog met de familie uit eten geweest want het was alweer de laatste dag voor debbie en Denise. Wat is die tijd snel gegaan zeg.

Woensdag zou ik na mijn stage met mijn ouders uit eten gaan maar dit werd een snelle hap want de plannen waren weer gewijzigd. Op het programma stond de voetbalwedstrijd Guyana – Vitesse. En wat een wedstrijd was dat: een brassband die eerder dood dan levend was, spelers die geen nummers konden lezen dus doodleuk naar de kant gehuppeld kwamen terwijl er toch echt nummer 8 stond en geen nummer 9, Een doelman die vast zat in zijn eigen net en een scheidsrechter die niet aan blessure tijd deed en het op de 44ste minuut wel welletjes vond dus floot voor de rust.
Een leuke avond gehad die werd gewonnen door Vitesse.

Donderdag was een vrije dag voor mij. Deze dag ben ik samen met mijn ouders naar de vlindertuin gegaan. Was erg leuk, leuker dan verwacht! In de middag gaan shoppen met mijn ouders en weer schandalig verwend. Dank u!

Vrijdag was de laatste dag voor mijn ouders. Deze dag hadden Tessa en ik een barbecue georganiseerd en zou er ook een ander kindertehuis komen eten. Naast de twee kindertehuizen zouden ook mijn ouders komen, de moeder en stiefpa van tess, onze stagebegeleidster met haar gezin en tjitra. Een super leuke dag gehad. De kinderen hebben echt van deze dag genoten en zaten vol energie. In de avond hebben ze met zijn alle liedjes gezongen en hebben de volwassenen er om heen gezeten. Een mooie afsluiting van een top dag!.

Zaterdag zijn papa en mama weer vertrokken. Een raar moment vooral omdat ik altijd heb gezegd dat zodra mijn ouders weer zouden vertrekken het aftellen dan echt zou beginnen.
Ik ben voor mijn gevoel nog zo niet klaar met Suriname. Maar goed nog niet aan denken gewoon nog genieten van elke minuut. In de avond had ik eindelijk mijn 1 op 1 date met viti. Ik had zo geen zin om thuis te zitten dus zijn we samen cocktails gaan drinken bij het vat. Was gezellig om eindelijk weer bij te kletsen.

Zondag stond de laatste wedstrijd van de parbo cup toernooi op de planning. De suriprofs tegen vitesse. Zo rustig als dat het bij de eerste wedstrijd was zo druk was het nu. Helaas voor de suriprofs won Vitesse deze wedstrijd en was de winnaar van het toernooi bekend Vitesse.
Na de wedstrijd was het weer cocktailtijd en daarna bed tijd.

Een mooie maar vooral drukke tijd achter de rug. De afgelopen weken waren een gekkenhuis dus wat ben ik blij dat ik voorlopig weer wat rust heb. Riep ik na galibi om het hardst dat ik nu wel klaar was met de trips niets is minder waar. Zaterdag en zondag staat de volgende trip op de planning de jeepsafari!. Super veel zin in en de week kan voor mij dan ook niet snel genoeg voorbij gaan.

Nog 7 weken te gaan. 7 weken waarin ik nergens meer op ga letten en alles ga doen waar ik op dat moment zin in heb. Leven van dag tot dag en genieten van elke minuut.
Suriname nu al een tijd om nooit te vergeten en dan heb ik de laatste weken nog niet mee geteld.
Suriname mi lobi yoe!

Dikke kus vanuit SU