Eind in zicht

2,5 week na mijn laatste verslag en er is weer zoveel gebeurd!
De laatste weken stage waren zwaar. Wat heb ik een diep respect gekregen voor de huismoeder die 24/7 bij de kinderen is want wat zaten zelfs ik en Tessa er soms doorheen.
In onze laatste twee weken zijn er drie kinderen bijgekomen in het tehuis en is er 1 kind vertrokken. Voor ons heel interessant om te zien wat er gebeurd binnen de groep maar het zorgde er ook voor dat we weer als politieagenten op konden treden.
Al met al wel enorm genoten van mijn laatste weken stage en van de kinderen. Want wat hebben we ze een mooi cadeau aan kunnen bieden! Papa, Mama, Denise, Ron, Marcella, Ome ad, Tante Jose, Dick, Patricia, Maaike, Kees, Tante Els, Ome Jack mede dankzij jullie hebben de kinderen een trampoline gekregen met een diameter van 3,66 meter.
De gezichten op het moment dat ze voor het eerst op de trampoline mochten waren goud waard!
Elk vrij moment van de dag zijn ze op de trampoline te vinden met constant een lach op hun gezicht.
Ik kan niet vaak genoeg dankjewel zeggen naar jullie toe! Bij deze ook namens de begeleiding en de kinderen bedankt!!!
Natuurlijk heb ik mijn stage niet zomaar af kunnen sluiten. Ik moest eerst nog met school in gesprek. Het was even een ochtendje zenuwen maar gelukkig kan ik jullie melden dat ik mijn stage hier met een 7 heb afgerond. In Nederland had ik al een 8 behaald dus dat samen maakte dat ik mijn derde jaar heb behaald met een 7,5. Wat is dat een lekker gevoel zeg. Weten dat je het goed hebt afgesloten en dat ik nu dus 3 weken lang nog mag genieten van dit mooie land zonder ook maar enige stress te voelen.

Natuurlijk hebben we ook het EK hier gevolgd!
Hoe groot jullie kater in Nederland was van verdriet zo groot was hier de kater van de alcohol.. Oeps!
De eerste wedstrijd hebben we bij het vat gekeken. Was erg gezellig maar er miste iets. Iedereen zat,en in plaats van foute Nederlandse liedjes te luisteren voor de wedstrijd werd er hier een gezellige pot nep worstelen uitgezonden.
De tosca’s hadden dan ook al snel besloten dat de volgende wedstrijd gewoon in huize tosca gekeken zou worden. En wat een dag was dat!
De meubels werden aan de kant geschoven en op de achtergrond was heerlijk foute muziek te horen en alle leuke mensen die we uitgenodigd hadden kwamen langzaam binnen gedruppeld.
Na de wedstrijd voelde de meeste van ons een kleine domper.
Iets wat ik niet helemaal kon begrijpen. Meerdere keren riep ik dan kijk om je heen en besef jezelf waar je bent! Om vervolgens heel hard te roepen POOLPARTY!
Bikini’s werden uitgedeeld en al snel lag bijna iedereen in het zwembad.
Tijdens de wedstrijd waren uiteraard de nodige alcoholische drankjes genuttigd.
En als je drinkt moet je ook wel eens naar het toilet toch? Vanuit het zwembad dacht ik rennend naar de wc te kunnen. Dit ging goed tot dat de tegels besloten spekglad te worden van al dat zwembad water. Het gevolg was dat ik een mooie valpartij maakte en met mijn billen de tegels raakte.
Niet meer in staat om ook maar boe of bah te zeggen ben ik dan ook maar naar bed gegaan. Regelmatig kwamen er bezorgde mensen binnen gelopen en hoewel de alcohol nog aardig zijn werk deed wist ik al die lieve mensen wel te zeggen dat ze absoluut niet aan mijn pols mochten komen omdat deze gebroken was. Die lieve mensen dachten dat ik een grapje maakte maar dat grapje werd de volgende dag helaas werkelijkheid! =(
Na een bezoek aan een instelling dat röntgenfoto’s maakt, de huisarts en het ziekenhuis kwam de conclusie dat ik een scheurtje in mijn bot heb en een fractuur.
Ik heb nog geprobeerd er onder uit te komen met de vraag of dat een drukverband niet voldoende was maar de orthopeed trapte er niet in. Het gevolg 5 weken gips en dus ook met gips terug naar Nederland. Ik heb er even flink van gebaald maar so be it! Gelukkig is het niet mijn been en kan ik gewoon alles blijven doen wat ik nog wilde doen.

De laatste week dan ook gewoon op stap geweest. Dacht je hier al veel aandacht te krijgen van al die mannen, breek je pols en de aandacht verdubbeld! Keer op keer kreeg ik de vraag wat ik had gedaan met mijn pols. Het antwoord van mijn kant? Ik heb gevochten met een kaaiman van 1,5 meter lang.

Naast al die gezellige stapavonden en de chill avonden op ons balkon met onze lieve SU vrienden baalde ik diep van binnen toch wel dat ik die zeeschildpadden op galibi niet had gezien. Ik had nog 1 kans en daarvoor moest ik op trip naar matapica zo vervelend ;)
Samen met Nikki en de Gids zijn we richting matapica gegaan. Wat een verschil was dit al vergeleken met galibi. Een privé trip doordat we maar met zijn 2e waren, drie kwartier varen over het water met super mooie natuur om ons heen en een strakblauwe lucht boven ons hoofd.
Aangekomen op matapica was het genieten geblazen. Na een lange tijd zagen we eindelijk weer eens een echt strand helaas konden we niet zwemmen maar we hebben wel even een paar uurtjes liggen genieten op het strand.
Om 6 uur in de avond gingen we naar het gedeelte waar de schildpadden zouden komen. Weer moesten we drie kwartier in het bootje. De gids waarschuwde ons nog voor de muggen en ik riep nog heel stoer ooooh daar ben ik al aan gewend. Maar nu ik 211 muggenbulten verder ben denk ik toch shit had ik maar geluisterd ;).
Op weg naar het strand was het extra genieten in het bootje doordat er een prachtige zonsondergang te zien was Wauw!
Aangekomen op het strand was het wachten geblazen heel even zakte de moed me in mijn schoenen maar ons geduld werd beloond.
In de verte zagen we iets in het water dus wij er op af en ja hoor we hadden beetje. Een leatherback schildpad van 1,80 lang kwam het water uit gekropen op zoek naar een juiste plek om zijn nest te graven. We hebben dus heel het proces gezien van het graven van een nest en eieren leggen. Wat een imposante beesten zijn dat zeg!!! Ik ben zo blij dat ik dit heb gezien. Ik ben ook nog illegaal bezig geweest door prongelijk 1 foto te maken met flits wat absoluut verboden is. Wat voelde ik me schuldig maar wat ben ik achteraf blij dat ik deze foto heb.
Op de terugweg kwamen we nog zo’n grote schildpad tegen die net het water was uitgekropen maar toen zijn we toch maar doorgelopen. Zo’n proces kan namelijk 2 uur duren en het was al midden in de nacht. Na onze strandtocht terug gegaan naar ons kamp met het bootje door het moeras. We kregen een lampje in ons hand en de gids zei schijn maar. Honderden paar ogen kwamen ons tegemoet overal om ons heen lagen kaaimannen. De muggen vergat ik dan ook snel. In de nacht lekker geslapen en de volgende dag nog mogen genieten van een verse kokosnoot. Daarna zat onze trip er al weer op helaas maar wat heb ik genoten!

En toen was het zaterdag. LUSTIG festival. Dit festival werd gehouden op white beach van 13:00 tot 05:00. Ik was heel benieuwd hoe dit zou zijn aangezien ik al veel festivals in Nederland heb mee gemaakt maar het was genieten geblazen. Meerde stages op het strand met overal palmbomen. Slippertjes uit, met de blote voetjes in het zand en Lossss. Weer genoten met mijn lieve huisgenoten en mijn SU vrienden. Wat een top feest was dat! En wat een verschil qua prijs met Nederland. Betaal je in Nederland alleen al voor de entree 60 euro. Hier was ik met kaartje, drinken en eten heel de dag 25 euro kwijt! Beat that ;).

Zondag was een feestdag in SU genaamd Keti Koti. Op deze dag vieren de Surinamers de afschaffing van de slavernij. Rond het onafhankelijkheidsplein staan kraampjes, overal is er muziek, lopen er brassbands rond en lopen de vrouwen in traditionele kleding. Leuk om een keer gezien en mee gemaakt te hebben.

Morgen breekt er weer een nieuwe week aan. De laatste week.
Een week waarin nog veel leuke dingen in gepland staan en waar ik optimaal van ga genieten =).
Maar wat er de laatste dagen allemaal is gebeurd gaan jullie in mijn laatste verslag lezen!

Dikke kus vanuit SU
Mell