De afgelopen tijd & Voltzberg

De afgelopen tijd is er niet zoveel gebeurd. De weken zagen er zoals altijd uit. Vier dagen in de week stage lopen en vier dagen in de week op stap. Zaterdag 21 april ben ik samen met Tessa naar zanderij gereden om Cindy (beste vriendin van Tessa) op te halen. Toch wel even raar om daar te staan en een bekend gezicht te zien die voor jou gevoel helemaal niet in het verhaal Suriname hoort. Maar wel heel leuk! =).

Een week later zijn we met het huis naar een reggae festival in de stad geweest. Ik wist niet goed wat ik er van moest verwachten maar wat was het leuk. Heerlijke muziek en een relaxte sfeer.
Om 01:30 zei lisa dat ze naar Zsa Zsa Zsu ging en daar kwam de twijfel. Ga ik verstandig doen en ga ik mee met de taxi om me vervolgens thuis af te laten zetten, blijf ik op het reggae festival of ga ik naar Zsa Zsa Zsu? Gelukkig ben ik niet de verstandigste en eindigde mijn avond in Zsa Zsa Zsu. Helaas was het maar van korte duur want mijn maag besloot zijn eigen weg te gaan (het begint al te wennen). Misschien was dit maar goed ook want de volgende dag stond er een trip op de planning namelijk voltzberg!
We zouden om 07:30 vertrekken maar tijdens het reggae festival kregen we al een smsje van de gids dat hij ziek was en dat er een andere gids mee zou gaan. Deze zou pas rond 09:00 vertrekken.
Mazzeltje voor ons dus! Braaf stond ik om 9 uur klaar maar het zou Suriname niet zijn als er niks mis zou gaan. Doordat de auto stuk was vertrokken we pas om 10:00 richting voltzberg en ralleighvallen maar we hadden er zin in.

We zijn met een kleine groep vertrokken namelijk ik, Tessa, Cindy en een stelletje. Met twee auto’s vertrokken we. Het zou ongeveer 3,5 uur rijden zijn en dan nog 2 uur varen.
De weg begon goed over een asfaltweg maar dit was maar voor korte duur. De uren daarop was het hobbel de hobbel met hilarische momenten.
Het had namelijk goed geregend en een bauxiet weg met regen kan wel eens voor oranje plassen zorgen. Een raam open in combinatie met het door zo’n plas scheuren is niet al te best voor je bekleding maar het is wel hilarisch wanneer je iemand de volle laag ziet krijgen.
Even later konden ze hard om mij lachen want mijn raam bleek niet meer omhoog te willen. Met het zonnetje is dat niet erg maar met een tropische regenbui toch wel. Diego probeerde in de stromende regen dat raam maar omhoog te krijgen, wat hier niet erg bij hielp is dat er drie Nederlanders (wij dus) helemaal dubbel lagen. Diego vond het zo sneu voor me dat hij me in de andere auto wilde zetten. Want de gids kan toch veel beter nat worden dan dat ik dat kan? Gelukkig heb ik hem aan zijn verstand kunnen brengen dat ik toch echt een bakra ben en het gewend ben in Nederland om nat geregend te worden dus so be it.
Even later zagen we ineens dat er een auto was gestopt en iets van de weg afhaalde met zijn geweer. Het eerste dat wij riepen was AAAAARGH hij heeft een beest geschoten.
Gelukkig was deze meneer zo lief geweest om een drinkende luiaard van de weg te halen. Hij had niks anders om het beest mee te verplaatsen dus deed hij dit met zijn geweer.
Ik had nog nooit een luiaard gezien maar wat zijn die beesten lief. Natuurlijk wilde ik hem vast houden al was dit in het begin angstig. Want hoe lief zijn koppie ook is die klauwen zijn doodeng en schijnbaar ook best gevaarlijk.
Maar hoe gaaf is dat om zo’n beest in het wild tegen te komen en dan ook nog vast te kunnen pakken. De kans dat je deze beesten in het wild ziet is ook niet zo groot. Ze leven namelijk hoog in de bomen en komen alleen om laag om te drinken dus ik ben dit beestje eeuwig dankbaar.
Tijdens de rit ook veel over de omgeving gehoord van de chaffeur. Hij wist hier heel veel van en kon ook boeiend vertellen.

Na nog een paar uur gehobbeld te hebben kwamen we aan op het punt waar we over moesten stappen in de boot. Eerst roti gegeten waarna de bootreis begon. Wat een hel was dat. Twee uur lang varen in de stromende regen. Hoe verkleumd ik ook was ik ben heerlijk eigenwijs in mijn korte broek en shirtje blijven zitten. Ik het koud hebben? Nee hoor ;). Onderweg wel genoten van de jungle om ons heen en van de vele verschillende vogels (bospolitie, Amerikaanse ijsvogel, arra’s en nog wat meer).
Door de pech in de morgen kwamen we uiteindelijk in het donker aan op de plek van bestemming en dat was een behoorlijke domper.
Je hangmat ophangen in het licht is toch fijner dan dat je dit in het donker moet doen. Na deze lange reis hadden we ook gigantische honger maar ook dit liet even op zich wachten. Na het eten dan ook meteen onze hangmat ingedoken want om 08:00 zou het ontbijt klaar staan.
Heerlijk ontbeten en ook meteen een lunchpakketje gemaakt. De tocht scheen volgens velen mensen behoorlijke zwaar te zijn dus ik en mijn bergschoenen zouden tijdens deze trip beste vrienden worden dat was 1 ding wat zeker was.
De tocht zou er namelijk bestaan uit 3 tot 4 uur wandelen door de jungle, 1 uur de berg beklimmen, 3 tot 4 uur terug wandelen door de jungle.
Kortom een volle dag lopen, klimmen en klauteren. Halleluja bergschoenen check, water check, ventolin check. Ready to go dus en daar gingen we.
We waren net onderweg toen we een enorm gebrul hoorden verschrikt keken we om en als antwoord hierop kregen we van de gids te horen dat dit brulapen waren. Wauw wat een herrie maken die maar wat was dat leuk om te horen. De avond ervoor had ik de gids namelijk een doelstelling gegeven. Ik wilde perse apen en slangen zien. Uiteraard kon me dit niet gegarandeerd worden maar door ze alleen al te horen was ik voor mijn gevoel al een stap dichten bij mijn doel.
Niet veel later was echt een gedeelte van mijn doelstelling bereikt want hoge in de bomen zagen we ze slingeren (slingerapen). Zo hoog mogelijk in de bomen zitten maar toch naar beneden kijken om te zien wat er allemaal gebeurd nieuwsgierige beesten ook ;).
De tocht ging verder. Echte meisje in de jungle zo voelde we ons. Over een boomstam heen, onder een boomstam door, op een boomstam over het water. Het had namelijk zo hard geregend dat het 1 grote modderpoel was en dat de kreekjes die in de jungle lopen behoordelijk hoog stonden. Regelmatig moesten we dan ook een brug voor ons zelf creeren om met droge voeten aan de overkant te komen. Wat niet altijd helemaal lukte. De ene na de andere slippartij volgde met soms hele leuke momenten zoals Tessa die met zowel handen als voeten voorover gebogen stond in een kreek. (Hahaha sorry Tessa kon het niet laten)
Uiteindelijk kwamen we op het plateau aan. Het plateau is een open vlakte van graniet en vanuit daar zie je de berg liggen. Heel de jungle tocht zie je de berg niet tot aan dat moment. Even een wow moment want wat lijkt die berg hoog en stijl. Vanaf dat punt zou het nog een uur zijn en dan zouden we bovenop staan. Na een korte pauze besloot Cindy niet mee te lopen naar de top. Een verstandige keuze aangezien heel haar voeten vol met blaren zaten. De anderen wilde wel dus op naar de top. De eerste helft van de berg ging redelijk. Een hoop geklauter en soms angstige momenten omdat ik toch niet zo’n held ben maar het was het waard.
Ineens pakte de gids mij bij mijn hand en ja hoor mijn doelstelling was bereikt daar was dan mijn lang verwachte slang. De kans was heel klein dat we een slang zouden zien omdat slangen zich verbergen zodra het regent of heel nat is. Deze slang was dan ook een wonder, heel mooi maar vooral giftig. Helaas geen foto kunnen maken maar hij was 2 meter lang en feloranje met wit en zwart.
Dat mooie beestje zat helaas wel tussen de rotsen waar ik mijn hand moest zetten om de volgende rots te kunnen beklimmen. Gelukkig is er niks gebeurd en mochten ik en mijn hand verder van meneer de slang. En toen kwam de klim naar de top. Een open vlakte, zonder bomen, pal in de zon en ow zo stijl. Wat was ik trots op mezelf en op de anderen dat we de top hadden bereikt. Want wat was het zwaar!. De anderen hadden geen woord gelogen. Trots dat ik ondanks mijn slappe lichaam, astma en slechte enkel daar op die top stond.
En WAUW dat is het enige woord wat omschrijft hoe het uitzicht was. De foto’s laten dat helaas minder zien. Maar je staat boven op een berg en ziet niets anders dan andere bergen en bomen. Overal wat je kijkt bomen. Het moment dat je denkt ik sta in de tropen op het hoogste punt midden in de jungle. Een gevoel van vrijheid en geluk. Hier dus ook een flink tijd zitten genieten. In de verte zagen we helaas een regenbui naderen dus we moesten snel weer naar beneden want de berg is levensgevaarlijk als hij nat is. De berg is namelijk van graniet en wordt spekglad waardoor je wel sneller beneden bent maar of dit veiliger is?. Op het plateau Cindy weer opgepikt en op naar de terugweg. Precies dezelfde route maar hij blijft mooi. Op een gegeven moment moesten we weer over een smalle boomstam een kreekje oversteken. De gids hield ineens stil en vroeg ons in het water te kijken. Ik was natuurlijk op zoek naar een vis maar nee hoor het was geen vis maar volgens de surinaamse begrippen een waterkip. Een dikke vette kaaiman dus. Precies onder de boomstam waar wij overheen moesten en hij was net zo groot als een krokodil. Te gek toch om dit allemaal in het wild mee te maken? De gids probeerde hem weg te krijgen met water maar dit had geen enkel effect. Dan maar een tak gooien dit had meer effect. Het beest ging flink tekeer en ging een stuk verder liggen. Nog niet ver genoeg naar ons zin dus dan nog maar een keer iets gooien. Nog 1 keer ging hij tekeer en toen koos hij het ruime sop. Maar echt hoe vet was dat? In het wild een kaaiman weg moeten jagen omdat je anders je tocht niet voort kan zetten.
Op de terugweg ook nog even gerust. Onze gids liep al heel de dag met een kapmes door de jungle om de weg begaanbaar te worden. Heel de dag zat ik al naar dat mes te lonken dus dit was even mijn momentje. Hakkend in een boom ben ik me toch gaan beseffen dat ik vergeleken met die gidsen maar kippenkracht heb in mijn armen en dat ik dit werk maar aan hun over moest laten.
Aan het einde van de tocht kwamen we nog voorbij een waterval waarbij we heerlijk het water in zijn gedoken. Ijskoud maar genieten na zo’n jungletocht waarbij je 2,5 liter water hebt gedronken maar zeker 5 liter vocht bent verloren. Want de tropen is toch wel verschrikkelijk warm en vochtig.
Na het zwemmen zijn we terug gegaan naar het kamp. We voelden ons heel vies dus snel de douche in. Ik stond er nog onder toen Tessa kwam vertellen dat ze bekogeld werd met fruit. Er bleek fruit uit de bomen te vallen alleen kwam dit niet door de wind maar door meneer nilson (doodskopaapjes). Ik wist niet hoe snel ik onder die douche vandaan moest komen en bananen moest gaan halen.
Ik dacht dat er maximaal 2 apen zaten maar het waren er veel meer. Ik denk dat ik een uur lang die apen heb staan voeren en heb staan bewonderen. Wat een mooie maar vooral lieve beestje zijn dat. Ze hebben hele zachte handjes en pakken het ook heel voorzichtig van je aan. Eentje at zelfs uit mijn hand maar deed dit zo rustig. Een mooi moment.
Na het apenmoment zijn we naar het eetgedeelte gegaan. Daar lekker met de groep zitten kletsen en steven geholpen bij het koken. Na het eten was iedereen bekaf en besloten alleen Cindy en ik achter de blijven met de gids en een paar locals. Lekker zitten kletsen over koetjes en kalfjes. Zo kwam het gesprek op een gegeven moment op kikkerbillen. Ik zei dat je kikkerbillen kon eten en als je die op de grilplaat legt dat de beentjes dan open gingen staan. De surinamers geloofde er niks van en lachte me vierkant uit. Maar meisje neem je ons toch niet in de maling? Nee hoor meneer ik zou niet durven. toch fijn om serieus genomen te worden;)
Daarna nog even met een nieuwe groep gekletst en steven geholpen bij het voorbereiden van de lunch voor de volgende dag maar daarna was het bedtijd want de wekker stond weer om 08:00.

Om 08:00 weer ontbeten en daarna onze spullen ingepakt maar voordat we daadwerkelijk vertrokken stond er nog een wandeling op de planning nu naar de moedervallen.
Deze wandeling was gelukkig een stuk korter. Een uur heen en een uur terug.
De moedervallen bleken geen watervallen te zijn maar een grote sula (stroomversnelling). Bij de sula even zitten genieten van het uitzicht en daarna weer terug gewandeld. Tijdens de wandeling weer hoog in de bomen de slingerapen zien slingeren.
Terug bij het kamp heb ik steven weer even geholpen met de lunch en daarna de bootsman nog even geholpen met de boot in te laden.
Na een paar keer heen en weer gesjeesd te zijn met kruiwagens vol met kratten was mijn laatste energie dan toch echt op en was ik toe aan een paar uur niks doen. Hup de boot in dus.
Deze keer gelukkig maar een klein beetje regen in de boot dus het varen was iets prettiger. Lekker zitten kletsen met steven dus dit gedeelte was zo voorbij.
Na het varen weer rustig zitten eten en daarna verder op pad. We dachten rond 7 uur terug in de stad te zijn maar viel dit even tegen.
Door de vele regen en de zware vrachtwagens was de weg bijzonder slecht geworden waardoor we er veel langer over deden dan op de heenweg.
Tessa besloot ook nog even de stunpiloot uit te hangen wat weer een hilarisch moment op leverde. Staande op de stoelen op zoek naar een pak speculaasjes die er achteraf helemaal niet bleek te zijn.
Ze stuiterde en hobbelde werkelijk alle kanten op haha mooi om te zien.
Om 22:00 kwamen we dan eindelijk in de stad aan en ik kon geen boe of bah meer zeggen wat was ik kapot.
Vandaag gelukkig nog een vrije dag om bij te komen. Want dat is iets wat zeker nodig is. De spierpijn begint langzaam maar zeker te komen maar het is het waard. Wat was deze trip zwaar maar geweldig.

De komende weken staat er weer veel op de planning. Zondag vliegen Tessa en ik voor 5 dagen naar curacao. We komen donderdagnacht terug. Die vrijdag heb ik nog een rustdag en die zaterdag landen mijn ouders, zus en nichtje alweer. Time flies!.
Er zullen de komende tijd dus regelmatig verhalen op de site komen dus mocht je geïnteresseerd zijn hou de site in de gaten ;) ben stiekem ook wel benieuwd naar wie mijn verhalen allemaal leest.

Voor nu een dikke kus vanuit SU!
Liefs mellanie